Het Bakony woud  in Hongarije is uitgestrekt en doorkruist met goede aangegeven wandelroutes.

Grofweg begint het Bakony woud in het zuiden net boven het bekende Balaton meer met uitlopers naar het noordwesten terhoogte van het stadje Papa.

In dit uitgestrekte natuurgebied hebben wij al menige kilometer weggeslofd. 

De inschrijving is gewoon buiten. Het is de eerste keer dat deze wandeling georganiseerd wordt.  Het "buitentarief" voor de inschrijving is 1000 forint oftewel ongeveer 3 euro.  Plattegrondje met routebeschrijving mee en gaan met de banaan en

ook deze keer worden we vergezeld van Livea.

Erg druk lijkt het nog niet te zijn. komt misschien omdat we rond 9 uur vertrokken zijn en de wandelaars die 9 km lopen later vertrekken.  Bruggetje over met het bekende bord waarvoor je geen Hongaars hoeft te kennen.    Het zal zoiets zijn, respecteer de natuur en laat geen troep achter. Noem het maar de lichaamstaal van een bord dat snapt iedereen wel.

Wat je wel vaker ziet in Hongarije zijn de picknickplaatsen met de kleine driehoekige houten huisjes en op die plaatsen mag je op de aangegeven plaatsen een stuk spek boven een vuurtje houden. Of iets anders natuurlijk. (-:

Leuk, we zijn toch niet alleen, er loopt wat jong grut voor ons die de 9 km lopen.

Jong geleerd is oud gedaan kijk maar naar ons.  Alhoewel ik op die leeftijd liever achter een bal aanrende maar bij gebrek aan talent het later maar op hardlopen en wandelen heb gehouden.

Het Bakony verveeld eigenlijk nooit om te wandelen.  We lopen nu over een dik

pak bladeren in de richting van de eerste post. Dat wil zeggen dat er op diverse punten aan a-4 op een boom gespijkerd is waarop een code staat. Deze code

word je geacht op te schrijven en bij de finish af te geven. Anders kun je fluiten naar je herinnering.

Steenmannetjes!    een internationaal wereldwijd begrip voor de wandelaar. Of je nu in Nepal, Roemenië, Slowakije of in Hongarije loopt, je komt ze overal tegen.

Ze wijzen je de weg en ze zijn een baken voor de zoekende wandelaar.

Door deze steenmannetjes word je letterlijk en figuurlijk het bos ingestuurd, het is maar dat je het weet.

De schrijver zelf gefotografeerd in een rustieke omgeving waar je door de bomen het bos niet meer ziet. Stilte, rust en natuur is hier de boodschap.  Het Bakony is uitgestrekt en biedt tal van deze plekjes en misschien ook daarom wel een van onze favoriete wandelplaatsen in Hongarije.

Na iets meer als drie kilometer komen we bij het Gylkos to, waarbij "to"  meer betekend.  Gylkyos staat vrij vertaald voor "killer" of gekild worden. Kennelijk zijn hier vroeger verschrikkelijke dingen gebeurd. 

Het is een fascinerend gezicht al die afgestorven boomstammen en stronken in het meer. Zwemmen zal ik er in de zomer zeker niet in, wie weet wat er allemaal nog voor gekilde dingen en zo op de bodem liggen. (-:

Nadat we hier braaf de code hebben opgeschreven lopen we door in de richting van een uitzichtpunt. Volgens de beschrijving  moeten we een stuk omhoog, zeg zo'n 200 meter. Maar eerst gaat de route door beukenbos waar ook onderhoud gepleegd wordt. De natuurgebieden in Hongarije liggen er over het algemeen goed verzorgd bij.

De route loopt nu inderdaad wat omhoog tot we bij een plateau op 400 meer hoogte komen vanwaar een mooi uitzicht is op het Bakony.  Hier pauzeren we ook en eten onze meegebrachte broodjes op. Ondertussen zijn we ongeveer  2 uurtjes aan het lopen. De route is goed aangeven, hetzij door de tekens op de bomen of met slingers.  

Het uitzicht bij de Witt Kilato, want zo heet het hier,  is in een woord schitterend en de "klim" naar ongeveer 400 meter hoogte viel wel mee.   Het is wat geaccidenteerd maar niet overdreven moeilijk. 

Dan uiteraard, zoals je vaker bij plateaus hebt, gaat de route weer naar beneden. 

De laatste herdenking met code...