De   Bärenschützklamm   in Oostenrijk we hadden er al vaker van gehoord.

Niet ver van van ons vandaan. Een uurtje of drie met de auto en het moet

gepiept zijn.  

Zo gezegd, zo gedaan.   In Pernegg an der Mur  een pension  voor 4 nachtjes geboekt van waaruit wij o.a. naar de   Bärenschützklamm   konden wandelen en de rest van de omgeving konden verkennen.

Op dinsdag 29 augustus 2017 vroeg vertrokken en om 12.00 uur waren wij reeds

in Pernegg ad Mur bij Wirtshaus Ritschi waar wij de kamer geboekt hadden en

die ook een restaurant in de buurt hebben.  Daar eerst de lunch gebruikt en

de middag gebruikt om een wandeling te maken naar  Die Drachenhöhle bij

Mixnitz. Dit moet op een middag goed te doen zijn denken we.

Naast de kerk is ons pension gelegen vanwaar we over een asfaltweg eerst richting

Mautstatt lopen.  We laten Pernegg achter ons en zien onderweg de typisch Oostenrijkse woningen met bakken geraniums in de balkons.  Niet veel later

komen we bij het gehuchtje Mautstatt waar we bij de T-kruising rechtst af slaan.

We lopen nu richting Mixnitz waar  ook de route naar de Baerenschutzklamm is.

Dat doen we echter morgen, dan hebben we meer tijd.

We lopen van Mautstatt over een asfaltweg in de richting van Mixnitz. Dit is hooguit

2 km.  In Mixnitz zien we de afslag naar de Baerenschutzklamm.   Naar de Drachenhohle is echter iets verder door en  staat ook aangegeven.

Het is prachtig weer en we zijn blij als we uit de zon de beschutte paden naar boven gaan

in de richting van de grot.  Het gaat in ieder geval goed omhoog.  Eerlijk gezegd hebben

we ons niet zo verdiept in de route, we hadden eerder zoiets van " kom dat doen we

even op een namiddag"  maar daar komen we nog wel achter. (-:

Het blijft stijgen en stijgen en op sommige stukken is de route beveiligd met ijzeren

kettingen.  We vragen ons een beetje af waar die grot blijft.  Zo heel veel tijd hebben we

niet meer en we moeten ook nog terug.  We zijn al zeker anderhalf uur aan het klauteren

maar gelukkig  hebben we wel genoeg drinken bij.

Gelukkig, we zien een kale rotswand boven ons en veel hoger kan het immers dan

niet zijn. Even verder zien we de ingang van de grot.  Achteraf zijn we liefst 500 meter

naar boven geklauterd.  Deze keer had ik mijn gps niet meegenomen, stom.

Maar we zijn blij dat we ons "doel" vandaag toch gehaald hebben.

De grot zelf is ruim 4 km lang waarvan 500 meter is opengesteld voor toeristen. Deze

mogen de grot echter alleen in onder begeleiding.   We kijken daarom alleen wat rond

in de grote "zaal" in het begin, veel verder kun je ook niet zo te zien.

Dan als een speer naar beneden. Komen we onderweg nog een jongen en een meisje

tegen die hijgend en zwetend hun complete kampeeruitrusting op de rug mee naar boven sjouwen. Blijkt dat je over de rotswand  heen kan naar de andere kant van het massief. We hadden inderdaad een rode route gezien die voorlangs de grot doorliep.  Petje af voor

die twee.  Ach ja, de jeugd hè.

Dan snel terug naar Pernegg waar we nog net op tijd zijn voor het avondeten.

Vandaag zo'n 17 km gelopen waarvan 10 vlak. 

Morgen gaat het naar de  Baerenschutzklamm.   We zijn benieuwd.

Bärenschützklamm

Vandaag dus  naar de    Bärenschützklamm   waar we eigenlijk voor gekomen zijn.

Vanaf ons pension naar Mixnitz is amper 5 km lopen.  Dat is goed te doen en

ben je ook al lekker warm gelopen voordat je aan de kloof zelf begint. 

Eerst even in het dorp wat fruit kopen en dan weer via dezelfde weg als gisteren

richting Mixnitz.   Voordat we Pernegg uitlopen komen we nog over de rivier de Mur. 

De route staat goed aangegeven.  We lopen over een verharde weg in de richting van

de de kloof.  Soms komen ons wat auto's langs die naar de parkeerplaatsen  rijden, er

zitten nogal wat Hongaarse kentekens tussen.

Het is doordeweekse dag en toch is het al behoorlijk druk op de parkeerplaatsen. 

Ik denk dat het in de weekenden hier echt bommetjesvol is. We lopen over een smal bospad richting de ingang van het natuurpark waar een loket is en je de entree moet betalen. In 2019 was dit 3,5 euro p.p..

Rechts van ons loopt al een klaterend beekje met af en toe een klein watervalletje.

Dat is om alvast aan de sfeer te wennen wat nog komen gaat.

Overigens, onderschat het pad richting de kassa niet.   Vanaf de parkeerplaatsen is dit toch een klein uurtje stevig omhoog waarbij een 300 hoogtemeters overwonnen moeten worden. 

Over een kiezelpad, over joepiee het eerste brugje en al een iets grotere waterval.

Gezien de temperatuur heb je de neiging om er even onder te gaan staan.

Even later komt dan toch al de eerste klimladder naar boven, niet  erg stijl en goed

begaanbaar.

De kloof is ongeveer 1,5 km lang en er zijn 20 watervallen tussen stijlen rotswanden van soms wel 2 a 300 meter.

Het hoogteverschil wat je moet overbruggen is ongeveer 460 meter.

Gemiddeld heb je ongeveer 1,5 uur nodig van het begin tot het einde

Mooie uitzichten langs de ruisende watervallen

De kloof is open van 1 mei tot eind oktober.  Dit zal er mee te maken hebben dat het anders wel eens spekglad op de ladders kon zijn.  De ladders en bruggen zijn oerdegelijk en je hebt grip genoeg aan de zijkanten. Ook voor kleine kinderen is

dit goed te doen.

In totaal zijn er 109 bruggen(tjes)  en 51 trappen naar boven.  Dus dat konden wel

eens bijna 2000 treden zijn wat je naar boven moet. 

Maar mocht je moe zijn dan zijn er voldoende mogelijkheden om even bij een bordes

te rusten en anderen die achter je lopen langs te laten.  Er zijn prachtige uitzichten

op de watervallen die onder je door vallen.  Ik denk wel dat in het vroege voorjaar het nog

spectaculairder is met smeltsneeuw dat mee naar beneden komt.

Het blijft klauteren en klauteren maar rustig aan hè dan breekt het lijntje niet..we hebben

tijd zat en zolang de ladders maar niet breken is er niks aan de hand.

Achter ons komt moeders met kindjes die er de grootste lol in hebben.

De laatste loodjes wegen het zwaarst en zweten is het bij deze temperaturen.

Aan de begroeiing te zien naderen we toch langzaam het einde. Het blijft een

prachtige kloof om doorheen te lopen, we hebben er geen seconde spijt van.

De ladders worden nu ook "vlakker" en uiteindelijk kom je bij het punt waar je de kloof

verlaat. Dan is het nog een klein stukje naar het Wirtshaus waar je wat kan eten en

drinken.   Gegeten hebben we onderweg al bij een kleine pauzeplaats maar we lusten

ondertussen wel een slokje.

Maar eerst nog even door het bos en dan eindelijk verdiend zijn we op het einde.

Druk is het. Boven bij het wirtshaus is een knooppunt van wandelroutes.

Wij lopen via een bosweg terug naar het startpunt en vandaar naar Pernegg

an der Mur.

Onderweg doen wij halverwege nog een korte picknick en dan gaat het via

dezelfde weg terug naar Pernegg ad Mur.   In Mautstatt is bij de splitsing naar links

richting Pernegg ad Mur een Gaststube waar je buiten op een terrasje een verfrissing

kunt nemen.

De derde dag alweer dat we in Pernegg ad Mur zijn.

Vandaag lopen we via Kirchdorf en Zlatter de andere kant op.  

We willen naar de Brucker Hochanger op 1308 meter hoogte en via de Eisenpass

terug naar Pernegg an der Mur lopen.   We moeten vanaf 500 meter dus flink

omhoog maar het gaat wel geleidelijk. En vooral niet haasten, dat is nergens

goed voor.   Voor onderweg hebben we bij de plaatselijke Spar In Pernegg wat

gebak/fruit en degelijke meegenomen.  Dus dat komt ook wel goed.

Ook vandaag is het prachtig warm weer.  De wandeling gaat eerst vanaf

Pernegg ad Mur naar de buurtgemeenschap Kirchdorf  en dan verder in de

richting van Zlatten waar we uiteindelijk  vanaf de doorgaande weg linksaf

via veldwegen naar boven lopen.  We volgen de rood-witte wandelroute.

Dat kan niet missen.  Verder hebben we een plattegrond bij van de omgeving

die je bij elk pension gratis kan krijgen.

Via goed begaanbare paden komen we  nog bij een bron met lekker koel

water waar we onze veldflessen bijvullen.

Drinken en nog eens drinken zeker met deze warmte.

We blijven flink stijgen en komen langzaam in de richting van de Hochalm.

We komen langs een kleine hut die echter dicht te zijn, blijkt te zijn. Dan maar een

foto op het bankje voor de hut.

Dan uiteindelijk zijn we boven op de Alm waar we een mooi uitzicht hebben op

de omliggende bergen.

Hier is een ook een grotere berghut waar redelijk wat wandelaars zitten.

We drinken hier een lekkere grote Radler voordat we terug naar Pernegg lopen.

Bergkoeien op de Alm maken het plaatje compleet.  We volgen steeds de rood-witte wandelroute richting het kapelletje bij Eisenpass.  Vanaf het kapelletje gaat de route  grotendeels over een bos/grindpad terug naar beneden.

Bij terugkomst hebben we er weer 27 km opzitten.

Op onze laatste dag hier is het weer omgeslagen.   Droog, niet droog, beetje nat, erg nat, onzeker dus.   We willen vandaag naar het Rennfeld  een "topje"  op 1600 meter hoogte.

Dus dat betekend ruim 1000 meter omhoog. Naar het schijnt heb je vanaf die

plek een mooi uitzicht op de bergen in de verte. 

Alleen de weersverwachting is een beetje onduidelijk, we zitten op het randje van slecht

weer.   Maar goed, we wagen het erop, koud is het niet en tegen nattigheid

hebben we regenkleding bij.  En we zijn niet van suiker hè.

We gaan in elk geval weg bij droog weer dat scheelt.  We lopen Pernegg uit en

gelijk gaat het pad flink omhoog via een aangeduide klettersteig.   En het stijgt

flink.  Boven op de top waar we heen willen is een grotere berghut waar we iets

willen eten en drinken.  Maar zover is het nog lang niet.

Hoe hoger we komen hoe meer we de wolken in lopen en het begint te druppen.

Op de heenweg hadden we een kleine hut gezien die wel dicht was maar waar een

overdekt terras(je)  bij was en dat hadden we ons goed in de oren geknoopt.

We  klimmen door naar boven in de richting van de top.  De begroeiing wordt

minder maar het zicht ook.   We lopen vol in de mist.  Voor ons lopen wel nog

twee wandelaars met rugzak die kennelijk ook op weg zijn naar de top.  We komen

echter niet bij hun, we besluiten vlak voor de top om te draaien omdat het begint

te onweren en we flitsen zien.  En daar hebben we het niet op. Boven op een berg

in onweer zitten zonder een mogelijkheid om te schuilen en ook niet precies weten

hoever het nog naar de hut is?   Als een speer naar beneden, naar de kleine

berghut waar we op het terras wachten tot de ergste regen over is en als het

onweer wegtrekt verder naar beneden terug naar ons pension.  Eind goed al goed.

Was toch wel leuk. 

Achteraf zagen we op de gps dat we tot op ruim 1500 meter hoogte gekomen waren

met hooguit nog 800 meter verder naar de berghut. die op 1600 meter hoogte ligt.

Toch geen spijt dat we omgedraaid waren.  In de berghut had je immers ook geen

uitzicht en we kozen ervoor om weer zo snel mogelijk naar beneden te lopen.

Dat waren onze vier dagen in Pernegg an der Mur.

Een hele mooie wandelomgeving dat is zeker.  Wel viel op dat buiten het seizoen

( eind augustus ) er nogal wat zaken gesloten waren. Een beetje jammer.

Omdat deze regio maar amper drie uurtjes rijden van ons ligt sluiten wij de 

mogelijkheid niet uit om nog eens terug te komen.   Dat Rennfeld willen we dan

toch naar boven alsmede nog andere mooie uitdagende wandelroutes in de

buurt.   Als wandelaar kom je aan je trekken, dat is zeker.  Daarnaast is het een

minder toeristische buurt van Oostenrijk wat ook weer zijn voordelen heeft.