In de bossen en bergen van Transsylvanië
In 2012 besloten wij om een paar dagen met vrienden van ons in Roemenië te
gaan wandelen. Niet ver vanaf de Hongaarse grens liggen de Westelijke Karpaten
met het Apuseni gebergte en dat leek ons wel wat. Onze vrienden uit Boedapest spreken naast Hongaars ook nog eens vloeiend Roemeens dus dat was wel even
lekker gemakkelijk. Door hun werd een onderkomen in Padis, een gehucht oftewel vakantienederzetting in het Apuseni gebergte geregeld.
Naar Padis gaat
maar een smalle
verharde weg.
Het Apuseni gebergte is niet echt een gebergte met hoge pieken. Je kunt het
wat vergelijken met de Ardennen of de Eiffel. Alleen zijn de West Karpaten
waar het Apuseni gebergte in ligt ruiger en minder ontdekt door wandelaars.
Voor de avontuurlijk ingestelde wandelaar is het echter een walhalla.
In de omgeving van Padis zijn de wandelroutes over het algemeen goed
aangegeven. Maar een beetje goede oriënteringszin kan soms toch goed
van pas komen, alsmede een gps.
We verbleven drie dagen in Padis en hebben met behulp van een wandelkaart
diverse wandelroutes gelopen. Het stikt van de grotten in de west Karpaten,
dus hebben we uiteraard ook een route naar een grot gelopen.
Dat het stikt van de grotten dat wordt al snel duidelijk. Her en der zie je
gaten in de rotswanden. Even naar binnen gluren kan maar meer ook niet.
Het lijkt mij niet verstandig om naar binnen te kruipen. De grote grotten, zeg
maar die grotten die voor het wandelpubliek "gewoon"te betreden zijn worden
wel op de routes aangegeven.
Voordat we
de grot in gaan
doen we de
koplampen om
en trekken we
snel een jasje
aan.
En dan wordt het echt even klauteren langs een ketting stijl omhoog
naar de ingang van de grot. Klauteren over omgevallen boomstammen
en spekgladde rotsen en keien. Dat was best even flink vermoeiend.
Maar na ongeveer 10 minuten klauteren bereiken we de ingang van de grot
en kunnen we naar binnen. Het is geen grote grot maar toch stikdonker binnen.
In het licht van de koplampen is net is te zien waar je moet lopen, oftewel waar je geacht wordt te lopen.
Veel is er in de grot niet te beleven en vrij snel ben je aan de andere kant waar
alweer het licht van de uitgang gloort waarna we weer naar beneden lopen.
Maar toch een hele leuke afwisselende wandeling. En dit is maar een van
de vele grotten in de omgeving en we hebben er maar eentje op goed geluk
uitgekozen.
Een andere dag voert onze wandeling naar een ruig gebied waar de routes
geregeld beveiligd zijn met kettingen zodat je wat meer steun en grip hebt.
Wel leuk en ook wel avontuurlijk. Onderweg nog een schoolklas tegengekomen
die wat moeite hadden om via de ketting aan de andere kant te geraken en
sommigen verkozen zelfs de route door het water. Het is de jeugd van vroeger
niet meer, zelfs in Roemenië (-:
Dus we hebben ze even een poepje laten ruiken wat ons een welgemeend
applaus opleverde.
Verder deze wandeling nog naar een paar uitzichtpunten geklommen. Deze
zijn aangegeven met gele cirkels met uitroeptekens en deze staan er
inderdaad niet voor niks. Eigenlijk betreft het een grote cirkel langs een steile
rotsachtige wand. De plekken waar je uitzicht hebt zijn smal en je moet daar
geen hoogtevrees hebben en ook tred zeker zijn. Zo kun je eigenlijk via een
grote ronde graat langs deze steile wand lopen wat wij echter niet gedaan
hebben. De uitzichten zijn eigenlijk overal een beetje van hetzelfde, dus na
enige tijd zijn wij teruggelopen naar Padis.
De westelijke Karpaten is een ruig gebied met een afwisselend landschap.
In de omgeving van Padis vind je geregeld mooie grazige weiden met klaterende
beekjes en grazende koeien en het andere moment klauter je langs rotsachtige
paden naar boven.
Een kleine impressie van het afwisselende landschap tijdens onze wandelingen.
De wandelingen variëren tussen de 15 en 20 km per dag. Uiteraard proviand mee
voor onderweg. Plekjes om te picknicken zijn er genoeg. Naast de eenvoudige
onderkomens zijn er campings waar ( zover wij konden zien ) met name jeugd
aanwezig was. Af en toe kwam je wandelaars tegen maar het is geen overlopen
gebied.
Op zijn tijd even een boterhammetje eten
Tijdens deze drie dagen hebben wij genoten van de prachtige afwisselende
omgeving. Het is een puur natuur wandelgebied voor wandelaars die eens
wat anders willen als de normaal begaanbare gecultiveerde wandelpaden die
je vaker aantreft. Helaas heb ik veel foto's niet meer, of ik weet ze niet meer
te vinden dat kan ook.
Tot nu toe is het er niet meer van gekomen om terug te gaan, ondanks alle
goede voornemens. Maar wie weet, wat niet is kan nog komen.
wandeling 22 km vanaf Padis.
Overnachten in de Apuseni mountains
Er zijn in de buurt van Padis en het
Apuseni gebergte meerdere mogelijkheden
om te overnachten.
Variërend van eenvoudig tot iets meer luxueus.
Wat eten we in Roemenië? bessen of?
Frambozen?
In de periode dat wij in Roemenië waren was het bosbessen tijd. In Padis zijn diverse kleine gelegenheden waar je bosbesgebakjes kunt eten en deze liggen meestal in het begin langs de wandelroutes. Ze zijn overheerlijk
en we hebben er dan ook geregeld gebruik van
gemaakt.
In de pensions is niet altijd de mogelijkheid
om a la carte te eten. Meestal bestaat half pension uit ontbijt plus diner waarbij traditionele gerechten overvloedig op tafel komen.
Ook is het meestal geen probleem om een lunchpakket voor onderweg mee te nemen. Het ontbijt was zo uitgebreid dat wij daarvan een lunchpakket samenstelden.
In de hotels of grotere pensions is misschien wel de gelegenheid om a la carte te eten maar eerlijk gezegd hebben wij dit helemaal niet gemist. Frisdrank en alcoholische dranken zijn altijd ruim voorhanden.
Toegegeven, Roemenië is niet naast de deur.
Ook voor de westelijke Karpaten heb je met de auto vanuit Nederland wel twee dagen nodig.
Met het vliegtuig is echter ook een optie, bijvoorbeeld naar het vliegveld van Cluj-Napoca.
Cluj-Napoca is trouwens ook een mooie stad om te bezichtigen.
De meeste pensions in het Apuseni natuurpark bieden wel een vluchthaven-shuttle
